WŁADYSŁAW SŁOWIK

 

 

 

 

 

 

 

Urodził się w roku 1909 w Burzynie koło Tuchowa. Pracę zawodową rozpoczął w 1931 r. pracując kolejno w szkołach powszechnych w Ropie i Łużnej. Wspólnie z miejscowymi nauczycielami pro­wadził wieczory oświatowo-dyskusyjne, organizowane przez Towarzystwo Teatrów i Chórów Ludowych w Łużnej.

 

W 1939 r. wziął udział w kampanii wrześniowej i wraz z cofającymi się oddziałami polskimi przedostał się do Rumunii, gdzie w roku szkolnym 1939/40 pracował w zorganizowanym tam gimnazjum i liceum polskim. W czasie pobytu w Rumunii wspomagał materialnie internowanego w twierdzy Fagaras żołnierza z Łużnej, Antoniego Worytkę. W roku 1940 udało mu się przedostać do Francji, aby walczyć w jej obronie. Niestety wkrótce potem Francja skapitulowała i W. Słowik z licznymi przygodami powrócił do okupowanej Polski. Udało mu się ponownie znaleźć zatrudnienie w szkole podstawowej w Łużnej. Podczas okupacji współpracował z działaczami podziemia i uczestniczył w tajnym nauczaniu.

 

Po wyzwoleniu gminy Łużna w styczniu 1945 r. spod okupacji hitlerowskiej wspólnie z nauczycielami i światłymi mieszkańcami brał udział w powołaniu do życia gimnazjum, a następnie w roku 1947 Publicznej Średniej Szkoły Ogólnozawodowej. W powołanych do życia placówkach wykładał historię Polski do czasu ich likwidacji. Po Edmundzie Miedziarku objął kierownictwo szkoły podstawowej, w której m.in. nauczał śpiewu i muzyki. Wspólnie z żoną Eugenią wspierał w wiosce wszelkie przejawy działalności kulturalnej. Dzięki jego przychylności zbudowano szybko scenę dla występów reaktywowanego zespołu teatralnego i już w dniu 6 stycznia 1946r. wystawiono pierwszą sztukę – „Szewc Walenty zakonnikiem”. W 1947 roku został kierownikiem wszystkich sekcji Towarzystwa Teatru i Muzyki Ludowej RP.

 

Po zamieszkaniu w Gorlicach przez kilka lat pełnił funkcję inspek­tora oświaty, a następnie został powołany na kierowni­ka Szkoły Podstawowej nr 1. Pracę zawodową łączył z działalnością społeczną i przez wiele lat był przewodniczącym rady osiedlowej jednego z gorlickich osiedli.

 

Za działalność zawodową i społeczną został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orde­ru Odrodzenia Polski, Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznakę Związku Nauczycielstwa Polskiego, tytułem Zasłużonego dla Miasta Gorlic. Zmarł 26 lipca 1980 r. w Gorlicach.

 

Oprac. A. Wietrzyk