STANISŁAW MARYNOWSKI

Stanisław H. Marynowski, syn Mariana Marynowskiego i Anny z d. Śmietana, urodził się 16 sierpnia 1907 r. w Szalowej w rodzinie nauczycielskiej. Po ma­turze w Gimnazjum im. M. Kromera w Gorlicach i zdobyciu wykształcenia zawodowego w Państwowej Szkole Mleczarskiej w Rzeszowie, podjął pracę w Związku Spółdzielni Zarobkowo-Gospodarczych R.P. we Lwowie, gdzie do wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję rewidenta.

Po odbyciu służby wojskowej w latach 1934 i 1936 uczestniczył w ćwiczeniach dla rezerwistów w 2 Pułku strzelców Podhalańskich, a następnie pod koniec roku 1938 został przeniesiony do 6 Pułku Strzelców Podhalańskich (psp) i jako oficer rezerwy wziął udział w ćwiczeniach tej jednostki. Po niemieckim ataku na Polskę zgłosił się 4 września do służby w 6 psp, podległym 22 Dywizji Górskiej. Uczestniczył w walkach obronnych w rejonie Olkusza i Stopnicy, gdzie dywizja uległa rozbiciu. St. Marynowski wraz ze swoim pułkiem zdołał przedostać się przez linię okrążenia i po wielu perypetiach dotarł do Lwowa. Wziął udział w obronie miasta i po jego kapitulacji, mimo odniesionej rany, przedostał się na Węgry, a później do Francji, gdzie 25 kwietnia 1940 r. został wcielony do wojsk alianckich. Po kapitulacji Francji 25 czerwca 1940 r. stanął na ziemi angielskiej, gdzie podjął służbę w polskich pociągach pancernych („A”, „E”, „H”), które patrolowały szlaki komunikacyjne i swymi działami przeciwlotniczymi osłaniały brytyjskie niebo przed niemieckimi bombowcami. Z tego okresu w rodzinnym archiwum zachowała się legitymacja z 8.05.1942 r., upoważniająca do noszenia Odznaki Pamiątkowej Pociągów Pancernych. W drugiej połowie 1943 r. otrzymał przydział do 10 Pułku Dragonów a następnie 2 Pułku Pancernego wchodzących w skład 1 Dywizji Pancernej. W styczniu 1945 r. otrzymał awans na stopień porucznika. Brał udział w wyzwalaniu francuskich miejscowości spod okupacji niemieckiej. Koniec wojny zastał go na ziemi francuskiej, gdzie w maju 1945 r. otrzymał kartę demobilizacyjną.

Niewiele wiadomo o powojennych losach polskiego oficera. Z zachowanych dokumentów wynika, że trafił do obozu w Delamere Park Camp k. Northwich, gdzie zmarł 9 maja 1949 r. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Weaverham k. Northwich w hrabstwie Cheshire. W 1950 r. żona Aniela Marynowska z d. Hoffman otrzymała informację o jego śmierci oraz przesyłkę zawierającą dokumenty i rzeczy osobiste.

Oprac. A. Wietrzyk